ข้อมูลปลา

Polypterus Senegalus

ลักษณะทั่วไป บิเชียร์ เป็นฟอสสิลที่มีชิวิตชนิดหนึ่ง คงรูปร่างเดิมมาเป็นเวลาหลายล้านปี มีระบบการหายใจที่จะเริ่มพัฒนามาเป็นปอด คือมีเหงือกหายในในน้ำเหมือนปลาทั่วไป แต่กระเพาะลมไม่เพียงแต่ช่วยการทรงตัวเหมือนปลาทั่วๆไป แต่จะเป้นที่เก็บลมช่วยในการหายใจ โดยมีอวัยวะช่วยหายใจใกล้ๆเหงือก ทำให้ปลาขึ้นมาฮุบอากาศเพื่อหายใจบ่อยๆ และในธรรมชาติหน้าแล้งจะขุดรูจำศีลอยู่ในดินโคลนชื้นๆ ปลาบิเชียมีลักษณะกลมเรียวยาว คล้าปลาช่อนบ้านเรา กะโหลกปกคลุมด้วยกระดูกแข็ง มีเกล็ดที่สากและแข็งรูปขนมเปียกปูนเรียงซ้อนปกคลุม ทั้งตัว มีท่อจมูก สำหรับดมกลิ่น 2 ท่อ คลีบหลัง มีลักษณะเป็นกระโดงเรือใบเรียงกันหลายชุด โดยเฉลี่ย 7-11 ชุด ครีบว่ายกลมหนา โคนครีบมีเกล็ดปกคลุม มีลักษณะแข็งแรง ครีบท้องอยู่กลางตัวค่อนทางท้าย มีขนาดสั้น ไว้คอยพยุงตัวทำให้ดูลักษณะคล้ายขาหลัง ครีบทวาร ไม่ยาวมาก อยู่ใกล้กับหาง หางมีลักษณะคล้ายใบหอก ปลาเมื่อมีขนาดเล็กจะมีสีเทาออกเหลืองทอง หรือเทาอมชมพู เมื่อโตขึ้นสีจะออกเทา ท้องเหลืองอ่อนๆ และในปลาขนาดเล็กมากๆ

พู่เหงือกจะอยู่ข้างนอก คล้ายลูกอ้อด เมื่อโตขึ้นเหงือกจะหดเข้าไป การเลี้ยงดู ปลาบิเชียมีความทนทานมากจากโครงสร้างร่างกายที่ปรับให้เข้ากับสภาวะแห้งแล้งกันดาร แต่ในที่เลี้ยง ดูเค้าจะชื่นชอบมาก กับน้ำใสๆ ที่มีการไหลเวียนถ่ายเทดี มีระบบกรองที่ดี การจัดตู้ไม่ควรจัดโล่งเกินไป ควรมีขอนไม้กอพืช ให้เป็นที่หลบซ่อนบ้าง ซึ่งบิเชียร์ก็เป้นปลาที่ไม่ขี้อายเลย ไม่ต้องกลัวว่าปลาจะซ่อนตัว บางตัวที่เชื่องๆ จะจำเจ้าของได้ และว่ายมาขออาหาร ปลาบิเชียกินอาหารได้หลายชนิด ในธรรมชาติ จะกินแมลงเป้นส่วนใหญ่ บางครั้งพบว่ากินกบ และสัตว์ขนาดเล็กที่ริมน้ำ แต่ในที่เลี้ยงเป้นปลาที่กินอาหารทุกชนิด ทั้งไรทะเลหนอนแดง เนื้อสัตว์หั่นชิ้นๆ สามารถฝึกให้กินอาหารสำเร็จรูปได้ในปลาขนาดเล็ก ตู้ควรมีฝาปิดมิดชิดเนื่องจากเป็นปลาที่กระโดดเก่ง ไม่ควรเลี้ยงรวมกับปลาขนาดเล็ก และปลาที่มีครีบยาวสวยงาม เพราะปลาบิเชียจะจับปลาตัวเล็กกว่ากิน และจะฉกกระฉากปลาที่มีครีบยาวๆ เอาครีบไปกินได้ การเพาะพันธุ์ ในทีเลี้ยงยังไม่มีข้อมูล แต่จากธรรมชาติ ถึงฤดูกาลผสมพันธุ์ปลาที่ได้ขนาดจะจับคู่กันเองแล้วพากันว่ายเข้าไปในกอกกพาไพรัสริมน้ำ จากนั้นจะขุดโพรงกัดพืชมาสุมๆกันเป้นรัง แล้ววางไข่ พ่อแม่ปลาจะไม่ดูแลลูก ลูกปลาจะอยู่ร่วมกัน มีลักษณะคล้ายลูกอ้อดตัวยาวๆ มีเหงือกเป้นพู่ ลูกปลาหากินสัตว์น้ำจิ๋วๆที่อยู่ในกอกกเน่าๆ จนโตได้ขนาดจึงเริ่มออกหากินตามริมน้ำไปเรื่อยๆ ปลาบิเชีย ที่อยู่ในพื้นที่ที่กันดาร หรือตามหนองบึง ที่แห้งแล้งจะมีการจำศีลหมกตัวในโคลนตม หรือมีการเดินทางสั้นๆหาแหล่งน่ำใหม่ในฤดูฝน คล้ายๆกับปลาปอดอัฟริกา เป้นปลาที่ทนทานมาก จากประสบการณ์จริง ที่เคยพบปลาที่กระโดดหายจากตู้ไป 3 วันที่ใต้เตียงนอน ปลามีอาการอ่อนเพลียแต่ไม่ถึงกับตาย ปฐมพยาบาล อยู่ 7 วันจึงฟื้น เนื่องจากมีผิวและครีบบางส่วนแห้งจนแข็งใช้งานไมได้ 1เดือน ครีบที่กุดทั้งหมดเริ่มงอกมาใหม่ อย่างรวดเร็วตาที่ฝ้าก็หายไป และบาดแผลจากการกัดกันบางที บางทีอาจดูลึกจนน่ากลัว แต่พบว่าปลาหายเป็นปกติได้รวดเร็ว ปลาบิเชียเป็นปลาที่เลี้ยงง่ายกินเก่งโตเร็วมีความทนทานสูง อีกทั้งมีความคลาสสิกอยู่ในตัว มีท่วงท่าการว่ายและลักษณะคล้ายมังกร เป็นเพิ่อนร่วมรุ่นไดโนเสาร์ที่ยังมีชิวิตอยู่ ถ้าเลี้ยงตั้งแต่ยังเล็กปลาจะมีความเชื่องมาก มีอายุยืน 5-15 ปี (มากสุด 35 ปี) เป้นปลาที่มีความน่าสนใจมากๆเลยทีเดียว *อายุ และ พฤติกรรมในธรรมชาติ อ้างอิงจากบทความในต่างประเทศ ส่วนในที่เลี้ยง ได้มาจากประสบการณ์จริง