คือไตรทองตัวนี้เป็นปลาตัวแรก ในบรรดาปลาหมอสีที่ผมเลยมาเลี้ยงมาตั้งแต่ สมัย ปวช. ปี 2 จำได้เลย ซื้อมาตัวละ 300 บาท ตัวเท่าเหรียญ 10 ซึ่งตอนนั้น ราคาปลาแพงมาก ๆๆ ตัดใจซื้อมาเลี้ยง และผมก็รักมันมาก ๆๆ เป็นปลาตัวเดียวที่อยู่ทนที่สุด ตั้งแต่เคยเลี้ยงปลามา ผมเคยขายปลา มาเยอะ ทั้งสวย และไม่สวย แต่ผมไม่เคย รักมากเท่าตัวนี้เลย มันเป็นไตรทองแบบสายเก่ามาก ๆๆ ตัวสีเหลืองกล้วย คอแดงพาดตรง โหนกเป็นลักษณะโหนกหัก ผมเลี้ยงมันไว้ในตู้ 60 ตัวเดียวเลย ความยาว 14 นิ้วกว่า ๆๆ ซึ่งการดูแลก็ปกติ แต่วันนั้นผมไปทำงาน ตอนเช้ามาให้อาหาร มันไม่กิน ไม่ยอมเล่น ผมก็นึกว่ามันคงไม่หิว แต่มันมองตามตลอดเลย (พูดแล้วน้ำตาจะไหล) เหมือนมันจะลาครับ แต่ผมไม่เอะใจ พอกลับบ้านมาจากทำงานเวลา 20.00 มันนอนนิ่งที่มุมตู้ สภาพ ตัวงอนิด ๆๆ ผมอึ่งมาก ๆๆ น้ำตาซึมเลย รีบจับมันเลย ชุดทำงานเปียกเลย เอามันมาเป่า ใกล้ ๆ อ๊อกซิเจน ทำทุกอย่างเลย แต่ว่าตัวมันแข็งไปแล้ว ทั้งที่รู้แต่ก็ยังทำต่อ เพื่อว่ามันจะฟื้น แต่มันไม่ฟื้นครับ ...มันจากผมไปแล้ว....ก็ขอให้ไปดีน่ะ ยังรักมันเหมือนเดิม....ภาพคงไมมีให้ดูน่ะครับ ทำใจไม่ได้ครับ สุดท้ายผมขุดหลุมฝังมันครับ ก็เป็นข้อคิดครับ รักปลาอย่ารักแต่ปาก หรือตามกระแสครับ รักเขาและดูแลเขาให้ดีอย่าให้เป็นอย่างผมเลยครับ ......