คือว่าก่อนนี้ผมไปลำปางมา ขากลับแวะหาญาติๆที่ ปากช่อง

ก็คุยสนทนากันพอหอมปากหอมคอ หาอะไรกินกันแล้วก็กลับ

ขากลับเจ้าน้องชายผมบอกอยากขึ้นเขา แล้วค่อยไปลงฝั่งปราจีนบุรี

ก็เลยไปกัน ตอนขึ้นเขาจำได้ว่าประมาณ 6 โมงครึ่ง พระอาทิตย์ใหล้ลับขอบฟ้าแล้ว ก็ขับรถไปชิลๆ เพราะฝนเพิ่งหยุดตก อากาศกำลังดี + ไม่ใช่ช่วงเทศกาล คนน้อยมาก จนแทบไม่มีเลย ก็ขับไปเรื่อยๆ

แล้วก็แยกเข้าไปทางเข้าน้ำตกเหวนรก เพื่อลงฝั่งปราจีนฯ

ระหว่างทางหยุดๆ จอดๆ ถ่ายรูป + ชมวิว แถมได้ทากตัวใหญ่เกาะขามาอ
ขามาอีก 2 ตัว กว่าจะรู้ตัวว่ามันดูดเลือดเราอยู่ก็นู่น 2 ชม. ผ่านไป
เลือดท่วมขาแล้วถึงเพิ่งรู้เรื่อง มันเนียนจริงๆ

ต่อ ๆ ระหว่างทางลงไปฝั่งปราจีน ค่อนข้างไกล หลายสิบโลอยู่
ฟ้าก็มืดลง เนื่องจากอากาศดีมาก จึงปิดแอร์ ปิดหน้าต่างขับรถ
ชมหิ่งห้อยไปตามทาง ซักพักนึงพ่อผมเบรครถตัวโก่ง เนื่องจากข้างหน้ามีช้างพัง(ตัวเมีย) ตัวโคตรๆๆ ใหญ่ 2 ตัวยืนขวางถนนอยู่ ก็ตื่นเต้นมากเพราะเป็นช้างป่า บวกกับขึ้นเขาใหญ่เฉลี่ยปีละ 5-6 ครั้ง (ทำธุระ) ไม่เคยเจอช้างมาก่อน ก็เลยต้องจอดรถดู จังหวะนั้นเอง ป่าทางด้านขวามือ มีเสียงต้นไม้หักโค่นมา เลยถอยรถด้วยความตกใจว่า มันจะโผล่มาข้างๆรถ จังหวะนั้นพ่อผมเหยียบเบรคอีกครั้ง เพราะมีช้างพลายตัวนึงอยู่ข้างหน้า เหยียบแรงจนล้อล็อคเสียงดัง อ๊าดลั่นป่า ช้างตัวที่มาโผล่ข้างหลัง มันคงตกใจมั้ง เลยหันมาไล่เหยียบรถ วิ่งดิ่งมาด้วยความรวดเร็ว แล้วยกขาจะกระทืบรถ

แต่ด้วยความที่ว่า คนตกใจกว่าช้าง ออกตัวล้อฟรี หักหลบช้างอีก 2 ตัวข้างไปอย่างหวุดหวิว เลยรอดฝ่าเท้าไปได้อย่างฉิวเฉียด เฮ้อ เหนื่อย

นับเป็นเรื่องนึงในชีวิตที่โคตรตื่นเต้น เกิดมาไม่เคยพบเจอ เลยอยากมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..........เมาไม่ขับ ไม่งั้นอานตีน(ช้าง)