สวัสดีครับ พอดีเห็นชื่อห้องว่า อาณาจักรปลาทอง ทำให้ผมคิดถึงหนังสือเก่าเล่มนึงที่เคยอ่าน ก็คือหนังสือชื่อเรื่อง อาณาจักรปลาทอง ครับ เป็นหนังสืออ่านนอกเวลาของเด็กๆ ที่เก่ามากแล้ว จำได้ว่าผมยืมมาจากห้องสมุดที่โรงเรียนสมัยมัธยม ไม่รู้ว่าสมัยนี้ยังมีพิมพ์ขายอยู่หรือเปล่า แต่ถือได้ว่าเป็นหนังสือเล่มแรกๆ ที่จุดประกายให้ผมรัก และเลี้ยงปลาทองเลยครับ

...ตัวเอกของเรื่องเป็นปลาทองชื่อสิงห์ ตัวนางเอกชื่อรจนา เจ้าสิงห์เป็นปลาที่ถูกครอบครัวเล็กๆ ครอบครับนึงที่มีพ่อแม่ลูกซื้อจากฟาร์มเล็กๆ ฟาร์มนึงที่ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรไปเลี้ยงในบ่อหน้าบ้านพร้อมกับเพื่อนๆ ชุดนึง พอโตขึ้นๆ ปลาชุดนี้ก็เป็นปลาหัวสิงห์สีทองที่สวย สวยมากๆ โดยเฉพาะเจ้าสิงห์ที่เป็นพระเอกของเรื่อง (แต่ในหนังสือไม่ได้บอกว่าเป็นสิงห์จีนหรือสิงห์ญี่ปุ่น แต่ดูจากรูปประกอบน่าจะเป็นสิงห์จีน และสมัยนั้นคงยังไม่มีรันชูแน่นอน) เรียกว่าในหนังสือพรรณนาจนผมจินตนาการไปเลยว่าคงไม่มีปลาตัวไหนสวยกว่าเจ้าสิงห์อีกแล้ว จนกระทั่งครอบครัวนี้ได้มีโอกาสเอาปลาชุดนี้ไปเข้าประกวดจนได้ที่หนึ่ง หลังจากนั้นก็มีเศรษฐีคนนึงที่ชอบเที่ยวซื้ออะไรที่เป็นที่หนึ่งไปสะสมซึ่งก็รวมถึงเจ้าพระเอกสิงห์และเพื่อนๆ ด้วย เศรษฐีเสนอซื้อปลาชุดนี้ไปด้วยราคาที่สูงมากๆๆ คุณพ่อจึงยอมขายเพราะคิดว่าปลาก็จะได้ไปอยู่ในสถานที่ๆ ดีๆ ได้รับการดูแลอย่างดีในบ่อสุดหรูของเศรษฐี แต่ลูกสาวอาลัยอาวรณ์เจ้าสิงห์และรจนาที่เป็นปลาโปรดตัวนี้มาก หลังจากที่เจ้าสิงห์กับรจนาได้ไปอยู่บ้านเศรษฐีสักพัก เศรษฐีก็เริ่มเบื่อและเริ่มทิ้งๆ ขว้างๆ ไม่ได้ดูแลอย่างจริงจังอีก ทำให้น้ำในบ่อบ้านเศรษฐีเน่า สิงห์กับรจนาและเพื่อนๆ เป็นโรคเรื้อรัง จากปลาที่เคยสวยก็โทรมลงๆ จนกระทั่งมีลูกน้องคนนึงของเศรษฐีมาดูปลาในบ่อแล้วเห็นเจ้าสิงห์กับรจนา เศรษฐีจึงยกปลาทั้งหมดให้ชายคนนั้นฟรีๆ เพราะบัดนี้ปลามีสภาพไม่เป็นที่หนึ่งแล้ว ชายหนุ่มผู้นั้นนำปลาทั้งหมดไปขุน ฟูมฟัก ดูแลรักษาจนกระทั่งปลาทั้งหมดกลับมาสวยสมบูรณ์เหมือนเดิม ตอนท้ายของเรื่องกล่าวว่าชายผู้นั้นพาแฟนสาวมาที่บ้านแล้วพามาดูปลาทองชุดนี้ แฟนสาวก็บอกว่าตอนเด็กๆ ก็เคยเลี้ยงปลาทองแบบนี้เหมือนกัน แต่ก็มีคนรวยซื้อต่อไปแล้ว หญิงสาวบอกว่าปลาของตนคงอยู่สุขสบายในบ่อสุดหรูของบ้านเศรษฐี คงไม่ต้องระหกระเหินมาเหมือนปลาพวกนี้ ใช่แล้วครับหญิงสาวผู้นั้นก็คือเจ้าของปลาพวกนี้ในวัยเด็กนั่นเอง แต่แน่นอนว่าเธอคงไม่คิดว่าปลาชุดนี้จะเป็นเพื่อนเก่าของเธอ ในขณะที่เจ้าสิงห์และรจนายังจำเจ้านายเก่าของมันได้ไม่ว่าเธอจะโตแล้วก็ตาม เธอลองเรียกชื่อเพื่อเก่าของเธอเล่นๆ พร้อมกับเอามือลงไปวักน้ำเรียก ทันใดนั้นเจ้าสิงห์กับเจ้ารจนาก็ว่ายมาหาคลอเคลียที่มือเธอ เธอยิ้ม หัวเราะชอบใจ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอคิดว่านั่นเป็นเพื่อนเก่าในวัยเด็กของเธอ เพราะเธอยังคงมั่นใจปลาที่อยู่บ้านเศรษฐีคงอยู่อย่างสุขสบายตลอดไป จากนั้นก็เป็นตอนจบของเรื่องว่าเจ้าสิงห์กับรจนาแก่ตาย แต่ก็มีปลาทองตัวเล็กตัวน้อยที่เป็นปลารุ่นใหม่สืบทอดอาณาจักรปลาทองต่อไป...
นี่เป็นแค่เรื่องย่อๆ ครับ ในหนังสือจะมีรายละเอียดในแง่มุมต่างๆ อีกมาก ทำให้เรื่องนี้อ่านแล้วสนุก ซึ้ง ประทับใจ โดยเฉพาะคนที่ชอบปลาทองทังหลายครับ จำได้ว่าผมอ่านจบรอบแรกนี่น้ำตาซึมเลย โดยเฉพาะตอนที่หญิงสาวคนนั้นมาดูปลาที่บ้านของแฟนเธอ ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังมีพิมพ์ขายหรือหาหนังสือเล่มนี้ได้ที่ไหนอีก แต่ถ้าผมเจอคงซื้อเก็บไว้ครับ