ดันจากที่ผม พลาด หรือ สะเพร่าเอง ที่เอาตู้ 48 น้วไปตั้งบนโต๊ะกินข้าว แล้วโต๊ะรับน้ำหนักไม่ไหว โต๊ะทรุดลงมา ตู้แตก แถมปลาอะไรดันมาตายอีก อาทิดต่อมาผมจึงไปตระเวนหาซื้อตู้ใหม่ ขนาดเท่าเดิมคือ 48*18*18 และเอามีกรองข้างแบบเต็มด้วย คือยาว 6นิ้ว ตู้เลยเหลือพื้นที่เลี้ยงจริงๆแต่ 42 นิ้วเอง ผมเลยสั่งไว้ ระหว่างรอก็ไปหาซื้อปลามาด้วย ไม่เอาอะไรแล้ว คราวนี้จะเลี้ยง ปลาทองฮอลันดาดำสัก 8 ตัว ก็เลยซื้อมาก่อน 4ตัว เพราะขนไม่ไหว ซื้อเส็ดก็ไปรับตู้ พอถึงบ้าน ก็เลยจัดแจงเอาน้ำใส่ตู้ มองไปมองมา รุ้สึกตู้มันเล็กๆไงไม่รู้ ตู้ 48 มันน่าจะใหญ่กว่านี้นะ ก็เลยหยิบเอาตลับเมตรมาวัด โอ้แม่เจ้า ความรู้สึกตะหงิดๆก็เป็นจริงแทนที่ตู้จะ48นิ้ว รวมกรอง แต่มันยาวจริงๆแค่ 32 นิ้ว แถมที่กรอง 6 นิ้ว เหลือจริงๆแค่ 28 นิ้ว แถวสูงกะกว้างแค่ 15 นิ้ว เจอ พวกศรีธนนท์ชัยเข้าแล้ว ดูในใบเส็ดมันก็เขียน 48*18*18นี่หว่า ไอ้ตอนที่ขนใส่รถกระบะผมก็ไม่ทันดู แถมฝาก็หลวมโครกก ว่างไม่ดีก็ตกน้ำทันที เอาฟะไม่เปนไรๆกับไปที่ร้านจะว่ามันและขนตู้ไปด้วย จะได้เปลี่ยน แต่อนิจจา รเจ้าของไม่อยู่ อยู่แต่เด็กร้าน ยังเปลี่ยนไม่ได้ ไม่ยอมๆ เลยรอมันกลับ รอแล้วรอเล่า ไม่กับมาสักที เลยเดินไปซื้อปลาทองฮอลันดาดำมาอีก 2 ตัว ระหว่างรอ เลยแวะไปซื้อ ปั้มกรองเพิ่มอีก 1 ตัว เกรงว่าปั้มที่บ้านตัวเดียวจะไม่พอ เวลาผ่านไปอีก 2ชั่วโมง จนเย็น ช้อปเพลินไปหน่อย เดินกลับไปที่ร้าน อนิจจาร้านนั้นปิดเสียแล้วเอาไงดีๆๆเลยกลับไปก่อน ไม่รู้ทำไงก็เลยต้องยอมทำใจ ขึ้นตู้เซ็ตตู้ เพราะต้องใสปลาทองแบบโล่งไม่มีกรวดเพราะลืมซื้ม ใส่สายปั้มตรงๆไปเลย เพราะลืมซื้อถาดกรองล่าง
ก็ใส่โล่งทั้งสองตัว กว่าจะเส็ดก็ค่ำแล้ว เลยเข้านอน ตื่นมาตอนเที่ยงวัน เหนือยมากก เลยตื่นสายยโอ้แม่เจ้า โอ้อนิจจา ตูรั่ว น้ำนี่แห้งขอด ดูปลาทองผม โอ้แม่เจ้ามันตายเสียแล้ว ก็เลยเอามันไปฝัง กลับมาอีก โอ้อนิจจา ปลาทอง4ตัว ผมลืมมันไปเลย ไว้ข้างนอกยน ตายคาถุง ก็เลยเอาไปฝังอีก ตานี้ก็เลยขับกระบะรถขนตู้จะไปเปลี่ยน พอถึงแยกมีน กม 16. ความซวยยังไม่จบ ได้ยินเสียงดังโพ๊ละ ลงไปดู โอ้มายยก็อดดด ตู้แตก เพราะมี น็อตตัวเขื่อง จากการก่อสร้างสะพานข้ามแยกมีนบุรี ช่างคสะเพราะทำหล่น ระหว่งแกะแม่พิมพ์หล่อตอม่อสะพาน เอาไงดีๆๆๆ ไอ้ผุ้รับเหมาบอกว่า คืออ้ายเด็กก่อสร้างอ่ะนะมันบอกให้ไปติดต่อที่ แขวงการทางหลวง ผมก็ไป
ไปถึง ราชการบริการดีมาก คือมันหาว่าผมโมท้ ไม่มีหลักฐาน ไอ้ผมก็ดันลืมขอน็อตตัวนั้นมาด้วเป็นหลักฐาน ก็เลยขับกลับไปที่เดิม
ระหกว่างเลี้ยวยูเทินจะกลับ ที่หัวถนนสุขาภิบาล 3 ความซวยยังคงเล่นงาน รถผมดันไปเชี่ยวกะรถร่วม 130 มั้ง ถ้าจำไม่ผิด ต้องรออีก รอเครม ก็ประกันจะมาถึงก็ปาเข้าไป 2ชั่วโมงครึ่ง สรุปออกมาคือผมผิด เพราะรถเค้ามาทางตรง ผมออกเร็วไปเอง เอาวะ ผิดก็ผิด ก็เลยไปติดต่อไอ้ตรงที่น็อตมันหล่น กะจะหาไอ้เด็กเมื่อวานซืนให้ไปด้วย ตอนแรกด้วยความโมโหลืมพามันหรืออ้ายจำเลยไป ไปถึงอนิจจา มันไม่อยู่ หายหัวไปแล้วด้วย ก็เลยเซ็งกลับบ้าน พอถึงบ้าน ก็เลยขนเศษตู้ปลาทิ้ง คงไม่ต้องไปขอเปลี่ยนที่ร้านตู้ปลาท้ายตลาดมีน หรอกนะ ร้านมันอยู่ติดกะถนนใหญ่ติดที่จอดรถแท็กซี่
เป็นอาคารแยกตัวออกมาจากตลาดอีกที ร้านเล็กๆผมจำชื่อร้านไม่ได้อ่ะ โทดที จะได้เตือนว่าอย่าไปซื้อ ระหว่างขนลง ก็เจอกระจกบาดดมือีก เจ็บทั้งมือทั้งเท้า โอยยย ซวยยๆๆๆๆๆ ปลาก็ตาย ซวยๆๆๆๆ ไม่เลี้งแล้วปลา เลี้ยงแมวดีกว่า