ประมาณ 3 กิโลกรัม เลี้ยงแบบ สมบูรณ์ ๆ หน่อยอ่ะนะ

อายุประมาณ
เขาถามอายุ

อาจโตได้ถึง 10 -12 นิ้วคับ

อายุครับไม่ใช่ขนาด

เป็น FH รุ่นแรก ๆ ที่เหมือนไตรมาคู คือยังพัฒนาให้เป็นปลาFH อยู่ เป็นปลาในช่วงทำสายไม่สมบูรณ์

ที่มีหารบอกเล่า ว่าเป็นปลาทีทอยู่ในมาเลย์ อายุ 12 ปี ขึ้นไปแล้ว ยาวประมาณ 16 นิ้ว หนักประมาณ 2 กิโลขึ้นไป และยังม่ายตาย อยู่ที่รัฐยะโฮร์ มาเลเซีย

อันนี้เซียนปลาแถวปัตตานีบอกมาอีกทีน่ะ เมื่อสักเกือบ สองปีก่อน แต่ไม่ขอยืนยัน ถ้ายังอยู่ปัจจุบันก็น่าจะประมาณ 14 ปีแล้ว แต่ไม่ทราบว่าตายไปหรือยัง

ก็ตีไว้คร่าว ๆว่า น่าจะ 10 ปี ขึ้นไปน่ะ เหมือนปลาหมอสีทั่ว ๆไป

แต่ที่น่าสังเกตุอยู่อย่าง ปลา FH เป็นปลาที่แก่ค่อนข้างเร็ว สัก 5-6 ปี ปลาส่วนใหญ่แทบจะหมดสภาพแล้ว

ที่แก่เร็วเป็นเพราะช่วงตอนมันเล็กๆ เราไปเร่งไปอัด มันมากหรือเปล่าครับ ประเภท อาหาร ฮอร์โมน เลยโทรมเร็วในตอนโต

จ่าชัย ที่ จตุจักร เค้าบอกว่า ที่บ้าน มี ตัวหนึ่ง อายุ 17 ปี น้ำหนัก 4-5 กิโลกรัม ผมไม่อยากจะเชื่อ เห็นภาพในมือถือเค้าก็ภาพลางๆ บอกว่าเป็นปลารุ่นเก่าๆ แต่เค้าเลี้ยงในตู้ 96 นิ้ว (ดูภาพปลาผมสิ ขนาด 6 นิ้วกว่าๆ อายุแค่ 4-5 เดือน ให้กุ้งสดอย่างเดียว ว่าจะลองเลี้ยงไว้นานๆ แต่ทำท่าเหมือนจะลอก)

ตัวนี้อายุประมาณ 2 ขวบกว่าๆ เป็นปลาคนรู้จักใกล้ๆบ้าน

คคห.ที่ 6ที่แก่เร็วเป็นเพราะช่วงตอนมันเล็กๆ เราไปเร่งไปอัด มันมากหรือเปล่าครับ ประเภท อาหาร ฮอร์โมน เลยโทรมเร็วในตอนโต


KINGKONG


ผมเชื่อว่าทั้งมีส่วนและไม่มีส่วนครับ

อย่างหนึ่งของปลาครอสบรีดทีเห็นค่อนข้างชัดคือ ส่วนมากปลาจะอายุไม่ค่อยยืน หรือแก่เร็วรวมไปถึงวันร้ายคืนร้ายก็ตายเฉย ๆซะงั้น หาสาเหตุไม่ได้ก็มี

เคยมีใครคนหนึ่งบอกผมว่า ยีนส์ในปลาพวกนี้ เป็นยีนส์ที่ไม่ได้รับการพัฒนาตามครรลองธรรมชาติ ซึ่งในความเป็นจริงต้องใช้ระยะเวลานานมากกว่าที่ธรรมชาติจะเป็นผู้บรีดปลาเหล่านี้ออกมา แต่คนทำให้ระยะเวลาที่ต้องใช้เวลาเป็นหมื่น ๆแสน ๆปี ทำแค่เวลาไม่กี่วันกี่เดือนเท่านั้น เพราะฉะนั้นจะเห็นว่าบ่อยครั้งที่เราผสมปลาพวกนี้ออกมา แต่ลูกมันบางคู่ บางครอก อ่อนแออมาก บางทีก็ตายไปง่าย ๆล้างตู้เสียเฉย

ในสายของปลาพวกนี้มันจะมียีนส์แห่งความตายปะปนอยู่ เมื่อถึงหรือได้เวลาของมัน ๆจะแสดงออกมาในรูปแบบต่าง ๆ คือสภาพร่างกายแก่เร็วเกินอายุ ตายไปเฉย ๆ เช่นบางทีแค่ 3 วัน 5 วัน เดี้ยงทั้งครอก บางทีก็ 6เดือน ปีหนึ่ง บางตัวก็2 ปี อะไรอย่างนี้เป็นต้น

เขาเล่าให้ฟังน่ะ โปรดใช้วิจารณานนะครับ บางทีอาจจะเป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวก็เป็นได้มีมูลหรือไม่มีมูลก็เป็นได้ แต่ในเรื่องยีนส์แห่งความตายผมพอเคยได้ยินมาแต่ไม่รู้เรื่องรายละเอียดลึกซึ้ง หรือเคยได้อ่านบทความทางวิชาการ จึงทำได้แค่เล่าสู่กันฟังนะครับ ^__^

อ้อ ในคคห.ที่ 9 นี่ไม่ได้หมายถึงว่าทุกตัวต้องเป็นหรือตายแปลก ๆนะครับ

ลืมไปครับ เรื่องฮอร์โมนที่ใส่นั้น(ไม่ใช่เกิดจากการผลิตเองของตัวปลา ) มันจะแสดงออกมาทันทีทันใดน่ะครับ เช่น 7 วัน 10 วัน ก็แผลงฤทธิ์ และเมื่อหยุดใช้ มันจะสูญสลายออกไปจากร่างกาย ตามระยะของมัน ฮอร์โมนไม่ได้สะสมในร่างกายปลา แต่สิ่งที่เหลือไว้หลังจากมันจากไปคือ ผลข้างเคียงที่มีต่อร่างกายปลา อันจะนำมาซึ่งการเจ็บป่วย

เช่น การใช้มาร์โน่ ( ชื่อทางการค้าของฮอร์โมนสังเคราะห์เพศชาย Testosterone )ในปลาเท็กซัสแดงเพื่อกระตุกมุก โดยในการให้ไม่ได้ให้ยาอีกตัวหนึ่งเพื่อกันผลข้างเคียงจากการใช้ฮอร์โมน ทำให้เมื่อปลาได้รับฮอร์โมนตัวนี้ไปแล้วจะเกิดการหลั่งสารอีกตัวหนึ่งของปลาเพื่อมาต่อต้านฮอร์โมนแปลกปลอมตัวนี้

ผลข้างเคียงของมาร์โน่ ที่เป็นที่มาของไส้แห้งคือก่อให้การผิดปกติของลำไส้ อาจจะหมายถึง ลำไส้มีการทำงานผิดปกติจากที่เคย นั่นหมายถึงทำให้ปลาไม่กินอาหารเมื่อหยุดฮอร์โมนตัวนี้ แต่ในขณะเดียวกันการกินอาหารผสมฮอร์โมนในเวลาหนึ่ง แม้ผลภายนอกของปลาจะดูดี แต่ภายในเช่นลำไส้นั้นจะทำงานผิดปกติจนทำให้เกิดความเสียหายต่อลำไส้และตัวปลา จนเมื่อถึงจุด ๆหนึ่งปลาจะไม่กินอากหาร และจะค่อย ๆโทรมลงและตายในที่สุด

การใช้มาร์โน่ ต้องควบคู่กับการให้ยาอีกตัวหนึ่ง จึงจะทำให้ไม่มีผลข้างเคียง แต่คนส่วนใหญ่จะไม่ทราบ ให้แต่มาร์โน่อย่างเดียว จึงเป็นที่มาของปลาไส้ขาดบ้าง ไส้แห้งบ้าง

เพราะฉะนั้นถ้า การใช้ฮอร์โมนในปลาถ้าใช้ไม่ถูกวิธี หรือระยะเวลานานเกินความจำเป็น ก็มีส่วนแน่นอนแหละครับ ว่าปลาตัวนั้นอายุคงจะไม่ยืน แต่ถ้ามีการใช้ถูกหลัก มีการป้องกันผลข้างเคียงทางลบต่อตัวปลาก็ไม่น่าจะทำให้ปลาอายุสั้นเพราะฮอร์โมนเช่นกันครับ ^__^

จำเขามาอีกที โปรดใช้วิจารณานในการอ่านนะครับ