เมื่ออาทิตย์ก่อนแวะไปสวนจตุจักรก็เดินดูปลามังกรหลายร้านเห็นปลาลายตาไปหมด แต่เท่าที่เดินไปถามราคาแต่ละร้านก็แตกต่างกันไม่มาก (ในสายพันธุ์ทองอินโด) แต่คุณภาพต่างกันมาก บางตัวก็สมราคาแต่บางตัวก็ไม่สมราคา และทุกร้านก็กรันตีความสวยงามของปลาตัวเองกันทั้งนั้นพร้อมโจมตีร้านอื่นให้ฟัง ทำให้สับสนปวดหัวไปหมดแต่ก็ฟังไปงั้นๆแหละ เพราะยังไงก็เดินดูทุกร้านอยู่แล้ว ใช้เวลาไป 5 ชั่วโมง เดินดูอยู่ประมาณ 8 ร้าน มีปลาที่สะดุดตาอยู่ 3 ตัวเป็นทองอินโดสายเก่าดูแล้วหุ่นครีบเครื่องสวยมาก และราคาก็สูงตามความสวยงามไม่น่าเชื่อว่าปลาที่ดูสวย 3 ตัวนั้นมีคนจองไปหมดแล้ว นั่นหมายความว่าจำนวนปลาในการนำเข้ามาแต่ละครั้งมีไม่มากทำให้คิดว่าถ้าไม่ใช่ลูกค้าประจำก็คงจะหาปลาสวยได้ยาก ยิ่งถ้าเป็นคนเลี้ยงมือใหม่ไม่มีโอกาสที่จะได้ปลาสวยเลย เพราะเหตุผลด้านราคา และไม่มีปลาสวยให้เลือกทั้งที่อาจจะมีกำลังซื้อ ทำให้อาจได้ปลาที่ไม่สมราคาเนื่องจาก บางทีก็ไม่ได้เดินดูหลายๆร้าน เพราะร้านบางร้านมันก็เดินหายากเหมือนกัน หรือบางที่ก็มีคนบอกเจาะจงต้องมาร้านนี้ แต่ในเมื่อปลามันมี แต่ไม่สวยมันก็เท่ากับว่าถ้าตั้งใจมาซื้อเลยก็อาจจะได้ปลาที่ราคาแพงกว่าคุณภาพก็อาจเป็นไปได้ ในเหตุผลข้างต้นนี้จึงเห้นว่ายังไงไอ้คนที่เพิ่งหัดเลี้ยงมันก็โดนเอาเปรียบอยู่ดี เพราะบางร้านเห็นว่าคนสนใจทองอินโดสายเก่ากันมาก ราคาก็ขยับขึ้นไปกันถึง หมื่นหก หมื่นเจ็ด แต่ดูจากตัวปลาแล้ว สีมันซีด แต่เปิดต่ำ หรือบางตัวก็เปิดสูง ทำให้มองว่าไม่ใช่สายเก่า ก็เห็นเด็กมัธยมคนหนึ่งในร้านก็ถามหาปลาทองอินดดสายเก่ากันนี่แหละคนขายบอกราคามา หมื่นหก เราก็มองดูแล้วว่าปลาสีซีดตัวนี้ไม่ใช่เด็กคนนั้นก็ต่อรองกันไป ตกลงกันที่ หมื่นสี่ ซึ่งผมว่ามันแพงเกินเหตุ สำหรับปลาที่ไม่ตรงสายพันธุ์ ซึ่งถ้าคิดอีกแบบหนึ่ง ราคานี้ถ้าขายเด็กคนนั้นควรจะเป็น Hiback มากกว่าเพราะเด็กคนนั้นบอกว่าอยากได้ทองอินโดสายเก่า แต่กับมองตัวที่ เปิดสูง คำถามคือทำไมคนขายจึงไม่ให้ข้อมูลแต่กลับเอาปลาที่ไม่ใช่สายเก่ามาขาย ผมมองดูปลาตัวนั้นไม่ได้บอกว่าปลาไม่สวยแต่ประเด็นคือมันเป็นทองอินโดสายใหม่ สรุปว่าเด็กคนนั้นก็ไม่ได้ปลาสายเก่าแต่จ่ายเงินในราคาสายเก่า ซึ่งถ้าผมมองปลาตัวนั้นในปลาสายใหม่ ราคาไม่เกินหมื่นสอง อันนี้คือมุมมองของคนซื้อกับตลาดปลามังกร