แรสฟอร์ด...ทองอ่อนน้อยที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เรียนอยู่ชั้นมอสาม รับมาตอนแรกขนาดตัวเพิ่งสี่นิ้วเอง ยังกินลูกไรอยู่เลย

เห็นตอนแรกในร้านขายปลาที่รู้จักกัน ปรกติร้านนั้นขายแต่เงินและออสซี่ อืม...ตอนเจอหน้ากันครั้งแรกก็อดคิดไม่ได้ ลูกปลาตัวนี้ตัวเล็กจัง แต่เกล็ดออกสีทองเงาๆ สวยมากเลย แต่ตอนนั้นก็ยังไม่คิดจะเอามา ผ่านไปสองสัปดาห์ กลับไปอีกครั้ง อ้าว...เจ้าตัวเล็กยังอยู่นี่ ทำไมล่ะ น่ารักขนาดนี้ไม่มีใครเอาเหรอ

โอเค..มาม๊ะ...ถ้าอย่างนั้นก็มาอยู่ด้วยกันซะดีๆ

มาครั้งแรกก็ลงตู้สามสิบนิ้ว จับอดไรแดง ให้กินหนอนนกลอกคราบวันละสองมื้อ เช้า-เย็น พอโตขึ้นมาหน่อยก็เปลี่ยนเป็นกุ้งฝอยแช่แข็งหักหัว (ลำบากมาก ซื้อกุ้งยี่สิบบาทต้องมานั่งหักหัวทีละตัว เหลือเอาแต่เนื้อ) พอซักหกนิ้วถึงได้เริ่มให้กุ้งฝอยเป็นๆ และโตขึ้นมาอีกนิดก็จัดแจงเปลี่ยนตู้ให้เป็น48นิ้ว พร้อมกรองนอกของATMAN

แรสฟอร์ดเป็นปลาขี้ตื่น อะไรนิดอะไรหน่อยก็ตกใจ เคยเอาฉากหลังสีๆรูปการ์ตูนมาติดหลังตู้ มันตื่นอยู่สามวันจนทนไม่ได้ ต้องเอาออก แถมยังเป็นปลามังกรที่จับเหยื่อได้แย่ที่สุดชนิดที่ว่าหากเอาไปปล่อยตามธรรมชาติคงไม่รอด กุ้งอยู่ตรงหน้าก็งับไม่ค่อยจะถูก ลูกปลาก็ไล่ไม่ค่อยจะทัน สงสัยเป็นเพราะตอนยังเล็กโดนประคบประหงมมากไป เจ้านี่เลยจะรอกินแต่กุ้งตายตลอด ไม่ค่อยยอมไล่จับเอง และมันก็โปรดปรานเนื้อปลาเป็นพิเศษ ใส่ลูกปลาเป็นๆลงไปให้ก็ไม่ค่อยจะถูกใจ แต่ถ้าเป็นปลาทูสดหั่นชิ้นเมื่อไหร่ โอ้โห...กินอร่อยเลย หย่อนไปหาย หย่อนไปหาย

หลังจากอยู่ด้วยกันมาหลายปี เจ้าแรสก็เปลี่ยนจากปลาขี้ตื่นมาเป็นปลาขี้อ้อนได้อย่างไม่น่าเชื่อ ถ้าหากเดินผ่านตู้ มันจะรีบว่ายรี่เข้ามาขออาหาร เอาปากถูๆตู้ สะบัดตัวไปมาเหมือนสุนัขเวลากระดิกหาง เวลาเปลี่ยนน้ำ ถ้ามันอารมณ์ดีก็จะยอมให้ลูบๆเอามือไปแตะๆโดนตัวนิดหน่อย แต่ถ้าอารมณ์ไม่ดี แตะปุ๊บพี่ท่านพุ่งหนีทันที ดีนะที่ไม่โดด

เจ้าแรสเป็นปลาที่ป่วยบ่อยมาก เหงือกบานเพราะวันนึงกุ้งฝอยพากันตายยกตู้ เน่าค้างทิ้งไว้ข้ามคืน พอตื่นเช้าลงมาเห็นรีบถ่ายน้ำก็ไม่ทันเสียแล้ว เหงือกบานไปเรียบร้อย แถมด้วยอาการเกล็ดเป็นอะไรซักอย่าง ต้องไปซื้อยาเอม็อกซี่มาใส่ให้อยู่สองสัปดาห์ถึงหาย ไม่ว่าจะตาตก ปากยื่น แรสเป็นครบหมด แถมยังชอบกระโดดจับกุ้งพลาด หลังขึ้นไปชนคานตู้อยู่เนืองๆจนเกล็ดหลุดเป็นเรื่องปรกติ (ขนาดเอาสายยางหุ้มขอบฝาไว้แล้วนะนั่น)

วันดีคืนดี เจ้าแรสก็จะมีมื้อพิเศษแปลกๆ อย่างบิเชียลายเสือขนาดสามนิ้วราคาห้าร้อยห้าสิบ หย่อนลงตู้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง มาดูอีกทีไม่อยู่เสียแล้ว เอ่อ...สังหรณ์อยู่แล้วเชียวว่าขนาดมันเล็กเกินไป ค่าตัวของเจ้าทองอ่อนเลยบวกเพิ่มขึ้นมาอีกห้าร้อยห้าสิบในพริบตา

ตอนน้ำท่วม ที่บ้านก็โดนหางเลขไปด้วย แต่เจ้าแรสก็ยังมีชีวิตรอดปลอดภัยผ่านวิกฤติครั้งนั้นไปได้ แม้จะต้องอดอาหารสัปดาห์เว้นสัปดาห์ก็ตาม เพราะทุกคนอพยพไปอยู่ที่อื่นหมด หมากับกระต่ายก็หอบไปด้วย เหลือแต่ปลาสองตู้ เจ้าแรสฟอร์ดกับเจ้าฮาร์เลย์(RTG) เท่านั้นแหละที่จนปัญญาจะหอบไป..

วันปีใหม่ที่ผ่านมา ทั้งครอบครัวไปเที่ยวจังหวัดเลยห้าวัน กลับมาบ้าน เห็นตู้ปลาแทบช็อก เจ้าแรสนอนหงายท้องจมอยู่ก้นตู้ ตัวงอ ท่าทางคงตายมาได้สักพักแล้ว แต่ทุกอย่างในตู้ก็ยังทำงานปรกติ กุ้งฝอยยังอยู่ ลูกปลาที่ใส่ให้ก็ยังมีชีวิตอยู่ กรองก็ยังทำงาน เจ้าฮาเลย์ตู้ข้างล่างก็ยังสบายดีมีความสุข แล้ว...แล้วมันเกิดจากอะไร

คำตอบที่หาสาเหตุให้ตัวเองไม่ได้...ไม่มีน้ำตาสักหยดเพราะมันจุกอยู่ในอก จุกเสียจนร้องไห้ไม่ออก อยู่ด้วยกันมาหกปี เฝ้าประคบประหงมตั้งแต่ยังเป็นลูกปลาน้อย หกปีที่เห็นหน้ากันตลอด ตอนนี้เหลือเพียงตู้เปล่า ถ่ายน้ำออกหมด เช้าก็เห็นตู้โล่ง เย็นก็เห็นตู้โล่ง เสียใจที่สุด แต่ยังทำใจไม่ได้ที่จะหาปลาตัวใหม่มาแทน

ลาก่อนนะ...แรสฟอร์ด ปลาทองอ่อนตัวหนึ่งที่อาจไม่มีค่างวดอะไรเลย แต่มีความหมายมากเหลือเกิน..