ตอนอยู่ที่ร้านขายปลา
ไปสะดุดตาปลาฮอลันดาสีดำอยู่ตัวนึงครับ
ลักษณะดีทุกอย่าง ลักษณะการว่ายน้ำคึกคักตลลอดเวลา
พอมาถึงที่บ้าน เค้าก็เป็นจุดเด่นในตู้เลยครับ
ชอบว่ายทวนน้ำเล่นตลอด(น้ำที่ออกจากเครื่องกรอง)
กินเก่งโตวัย ประมาณว่าเป็นปลาอารมณ์ดีมากๆครับ
แป๊ปเดียวตัวเบ้อเริ่มเลยครับ
และแล้วสิ่งที่ผมกลัวมาโดยตลอดก็มาถึง
(แต่ดันลืมตัวไปซื้อมาเลี้ยงอีกจนได้)
ก็คือ วุ้นที่ขึ้นปิดตาจนมิดหมด แทบจะมองไม่เห็นลูกตาแล้วครับ
จากที่เคยเป็นปลาร่าเริงมีชีวิตชีวา ก็กลายเป็นปลาที่ซึมๆ
จะร่าเริงเฉพาะตอนให้อาหาร พออิ่มแล้วก็ซึมต่อ
ผมคิดเอาเองว่าที่เค้าซึมๆ
คงเป็นเพราะเค้ามองอะไรไม่เห็น มีวุ้นมาปิดตาหมด
จากที่เคยมองเห็นกลายเป็นเหมือนปลาตาบอดไปแล้ว
โลกของเค้าคงอยู่ในความมืด...
ทุกครั้งที่นั่งดูจะรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา
ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่ามันเป็นจุดเด่นของสายพันธ์ของเค้า
แต่ก็อดสงสารเค้าไม่ได้
ครั้งนี้คงจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะเลี้ยงปลาที่มีวุ้น
ปล.นี่ไม่ใช่ครั้งแรกครับ
ก็เลยรู้สึกผิดที่ห้ามใจไม่ไหวเอง