เลี้ยงนานๆ ก็ซัก 5-6 ตัวครับ พยายามจัดให้มีตัวผู้เป็นจ่าฝูงใหญ่สุด ซักหนึ่งตัว
ตัวผู้ตัวรอง หรือจะไม่มีก็ดี เพื่อหลีกเลี่ยงป้องกันกันการทะเลาะเบาะแว้ง
แล้วก็หาตัวเมียมาเป็นนางในฮาเร็มให้จ่าฝูงซัก 3-4 ตัว ครับ

เรื่องการเลี้ยงปนหลายสายพันธุ์ ถ้าหากไม่ได้ซีเรียสเรื่องการผสมพันธุ์ออกมามั่วก็ทำได้
แต่ในแวดวงนักเล่นฟรอนเค้าถือเป็นเรื่องไม่ค่อยจะได้รับการยอมรับกัน ออกจะแอนตี้ด้วยซ้ำ
ทว่าอาจมีข้อจำกัดหน่อยครับ เรื่องนิสัยของแต่ละสายพันธุ์

Burundi ตัวผู้ก้าวร้าว และดุมากๆ ของผมที่เคยเลี้ยง กัดเพื่อนร่วมตู้ตายมาหลายชนิดแล้ว
Blue M ว่ากันว่าดุโคตร ถ้าไม่ใช่ลูกฝูง ถึงขั้นเอาตาย แต่ผมเอามาปนโมบ้า ก็ติ๋มๆ
Blue Zaire ทั้งพวก โมบ้า คิทุม และคาปัมป้า ค่อนข้างสมัครสมานกันดี ดูก้าวร้าวน้อยหน่อย
Kigoma เท่าที่เลี้ยงอยู่ขี้อาย ไม่ค่อยลุยกันเท่าไหร่ แต่อาจเป็นนิสัยส่วนตัวก็ได้
Samazi เค้าก็ว่ากันว่าดุ แต่เท่าที่มีอยู่ฝูงนึงก็ยังไม่เห็นเป็นอย่างที่ว่าเลย ออกจะใจดีด้วยซ้ำ
Chaitika พอๆ กับพวก Blue Zaire

เรื่องปลาเก็บเศษอาหาร สำหรับฟรอนที่เป็นปลานักล่า กินปลาเล็กนั้น หากใช้ปลาหมู หรืออื่นๆ ที่ใหญ่หน่อยก็โอเค แต่ปลาแพะเล็กๆ อาจโดนกิน

นี่ปลาผม Blue M ยืนน้ำเด่นอยู่ท่ามกลางฝูงพี่ๆ Blue Zaire Moba และ Chaitika

แนะนำว่า ถึงจะตั้งใจเลี้ยงแค่ห้า แต่ถ้าลงไปห้าเลย อาจมีกระทบกระทั่งกันพอสมควร ลงเยอะๆหน่อยโตแล้วค่อยลดก็ได้ พอได้จำนวนแล้วความก้าวร้าวก็จะลดลงไปบ้าง

ฟรอนหลายสายพันธ์เลี้ยงรวมได้ครับ ถ้าเป็นไปได้พวกสายที่ดุหน่อยไม่ควรเป็นตัวที่ใหญ่กว่า ไม่งั้นจะซ้อมเพื่อนได้นะ