แด่ อดัม กับ อีฟ

ตอนเขียนจดหมายฉบับนี้ผมร้องไห้ตลอด หลังจากผมได้เสีย"เพื่อนรักที่ดีที่สุดไปตลอดกาล"

เรื่องมีอยู่ว่า ผมซื้อปลาทองมาเลี้ยงคู่นึง ตั้งชื่อว่า อดัม(1) กับ อีฟ เลี้ยงไปได้ประมาณ ปีกว่า ก็มีอันต้องพลัดพรากจากไป โดย อดัมได้ว่ายหงายท้อง(เศร้าอ่ะ ร้องไห้เลย สงสารอ่ะ ไม่อยากเห็นเค้าทรมาน) และได้เสียชีวิตในเวลาต่อมา และได้นำอดัมไปฝัง พร้อมกับบอกร่างที่ไร้วิณญาณของอดัมว่า "หลับให้สบายนะหมดเวรหมดกรรมแล้วในชาตินี้ ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เจ้าเกิดมาอย่างสุขสบายกว่านี้" และก็มองเจ้าอดัมเป็นครั้งสุดท้ายด้วยความอาลัยอาวร จากนั้นก็กลบดินและทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ ส่วนเจ้าอีฟก็สามารถอยู่ต่อได้ ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด ถัดมาอีกหนึ่งปีได้ซื้อปลาทองมาอีกหนึ่งตัว คราวนี้ตั้งชื่อว่า อดัม(2) ก็เลี้ยงกับอีฟ แต่แปลกตรงที่ อดัม ตัวนี้มีความผูกพันสนิทสนมกับเจ้าอีฟมากกว่า ชอบหยอกเย้า กันตลอด เลี้ยงมาได้ประมาณสองปี ก็มาถึงวันที่เศร้าที่สุด หนึ่งสัปดาห์ก่อน อากาศแปรปรวนมา ทำให้ปลาป่วย ช้ำเลือด ก็ทำการรักษา แต่ด้วยความที่เจ้าอีฟอายุมากแล้ว 4ปี+แรกเกิดถึงวันที่ซื้อ จึงไม่สามารถต้านทานโรคได้ และยังมีอาการเกล็ดพอง ก็พยายามรักษา จนกระทั่งเกล็ดหุบแต่ไม่ยอมกินอาหาร ผอมซูปมากนอนอยู่ก้นบ่อ ส่วนเจ้าอดัม ตลอดเวลาที่ไม่สบายเจ้าอดัมจะพยายามเข้าไปหาเจ้าอีฟ เอาตัวดันให้เจ้าอีฟว่ายเสมอๆถึงแม้ว่าตัวเองก็ป่วยเหมือนกัน จนกระทั่งวันหนึ่ง(เมื่อวาน) เจ้าอีฟนอนนิ่งจึงได้รู้ว่าเราได้เสียเจ้าอีฟไปเสียแล้ว แต่ถึงกระนั้นเจ้าอดัมก็ได้ว่ายลงไปหาร่างที่ไร้วิณญาณของเจ้าอีฟพยายาม ผลัก ดันให้เจ้าอีฟว่าย โดยไม่รู้เลยว่าเจ้าอีฟได้จากเราไปเสียแล้ว ในช่วงก่อนจะเสียอีฟ 2-3 วัน เจ้าอดัมแทบจะหายเป็นปกติแล้ว เราจึงทำการนำเจ้าอีฟไปฝัง หลังจากนั้นเจ้าอดัมก็เริ่มมีอาการแปลกๆ โดยจะดำลงไปทีก้นบ่อเพื่อหาอะไรบางอย่างเหมือนดังว่าจะหาเจ้าอีฟที่จากไป มันคงรักกันมาก จากนั้นไม่ก็ชั่วโมงจากปลาที่ร่าเริงก็เปลี่ยนบุคลิกไม่ยอมว่าย ไม่ยอมกินอาหาร จนกระทั่ง 4 ทุ่มที่ผ่านมาก็เกิดอาการหงายทอง และดูท่าทางเหมือนกับจะสื่อว่า ปล่อยเค้าไปเหอะเค้าจะไปหาอีฟแล้ว ไม่ยอมดิ้นรน ไม่ทรมาน สงบมากก่อนตาย หงายท้องและก็จากไปอย่างสงบ อดัม(2)กับอีฟคงเป็นคู่แท้กันจริงๆ จากนั้นผมจึงนำอดัมไปฝังไว้ที่เดียวกับอีฟ หันท้องชนกัน /^| |^\\ และบอกกับร่างที่ไร้วิณญาณว่า "ขอให้เจ้าทั้งสองเกิดมาคู่กันรักกันอย่างนี้ตลอดทุกชาติไป หลับให้สบายนะ"...

ปล.บางคนตั้งแต่เกิดมาจนกระทั่งวันสุดท้าย ยังไม่มีโอกาสได้พบคนที่จะมาร่วมทุกข์ร่วมสุข เข้าใจกัน ให้อภัยกัน เป็นคู่แท้ของกันและกัน อย่างน้อยเจ้าปลาน้อยของผมก็ไม่เสียชาติเกิด แล้วคุณหล่ะ...