เอาเป็นว่าใครจะเชื่อเรื่องนี้หรือไม่เชื่อ ผมไม่รู้น่ะคับ แต่นี่คือ ประสบการณ์จริงที่ผมเจอ
ผมจะไม่บอกชื่อโรงแรมไม่ว่าจะในกรณีใดๆๆทั้งสิ้นน่ะ คือผมได้คุยกับพี่ท่านนึงที่เลี้ยงปลาอยู่ขอนแก่น
นึกถึงจังหวัดนี้แล้วก็นึกขึ้นได้ถึงเรื่องที่ผมเคยประสบมา มาฟังกันดูน่ะ
ผมจำได้แม่นและจะไม่มีวันลืมตลอดชีวิต

ก็ไปเที่ยวขอนแก่นกันกับเพื่อน 4 คน เมื่อกลางปีที่แล้วน่ะ ไปถึงก็ ค่ำๆๆๆแล้วละ
เพื่อนบอกว่าเดี้ยวออกไปหาอะไรกินข้างนอกจะไปด้วยมั้ย ผมง่วงนอนเลยไมได้ไป นอนดูทีวี
ซักพักใหญ่ๆก็มีโทรศัพทฺดัง ผมก็รับ ฮัลโหล ขอสายใครคับ เขาก็วาง ผมก็หลับต่อ ซักพักโทรมาอีกผมก็ฮัลโหลๆ
เขาก็วาง ซัก5 นาทีโทรมาอีก คราวนี้ผมไม่วาง กระฟังเลยว่าเป็นใคร เสียงในโทรศัพท์เงียบมาก มากจิงๆ
ผมเลยพูดเลยใครคับ ขอสายใคร เขาวางโทรศัพท์ทันที
ตอนนั้นประมาณ 5ทุ่มครึ่งได้ ผมนอนต่อ เพราะง่วงคับ ซักพักมีคนเดินมาเคาะประตู ผมเลยเดินไปเปิด
เขาบอกว่าพี่คับผมเอา อาหารมาส่งคับ มีข้าวกับขนมทับทิมกรอบน่ะเท่าที่ผมจำได้ ผมบอกว่า ไม่ได้สั่งคับ
ผมไมได้สั่ง เขาก็เลยทำหน้างง เกาหัวแล้วยกลงไป ซักใหญ่ๆๆเลยน่ะ มีเสียงผู้หญิงร้องให้ผมช่วยคับ
สลับกับเด็กร้องไห้ เสียงร้องให้ช่วยกับร้องไห้สลับกัน จะว่าในห้องก็ไม่ไช่
หน้าระเบียงก็ไม่ไช่เพราะผมเดินไปดูแล้วไม่มีใคร ผมเลยโทรไปด้านล่างที่เคาร์เตอร์ของโรงแรม
น้องๆๆมีคนพักอยู่ข้างๆๆห้องพี่มั้ย เขาบอกว่า ชั้นที่พี่อยู่มีพี่ห้องเดียวคับที่มีคนพัก
ชั้นอื่นเต็มหมดคับ ตอนนั้นใจเสียน่ะ ก็เลยเปิดทีวีดังๆ เปิดมันดังๆ ซักพักเลยน่ะ
น้ำในห้องน้ำในห้องพักไหลคับ ผมเลยเดินไปดู เป็นเสียงฟักบัวน่ะ ปรากฎว่าพิ้นในห้องน้ำแห้งสนิท
แล้วเสียงน้ำจากฟักบัวมาจากไหนละ ผมเริ่มใจไม่ดี แต่ไม่อยากลงข้างล่าง เพราะต้องเฝ้าของให้เพื่อน
เพื่อนกำชับไว้ เพื่อนผมกว่าจะกลับก็ตี 4 ไม่รู้ไปเที่ยวไหนกัน ประมาณตี 1กว่าน่ะ เลยนอนคิดแร่ะ
สงสัยแม่บ้านมั้ง ทำใจดีสู้เสือ ซักพักโทรศัพท์มาอีก พี่คับทำไมพี่สั่งข้าวแล้วบอกไม่สั่งละ
เป็นสายจากทางเค้ารเตอร์โทรมาที่ห้องผม แฟนพี่โทรมาสั่งอ่ะคับ ผมงง เลยตอนนั้น มองรอบห้องแล้วบอกเขาว่า
ผมอยู่คนเดียวไม่มีแฟนคับ เขาก็บอกว่าเหรอคับ ก็มีพี่ห้องเดียวในชั้นพักของโรงแรมอ่ะคับ
เบอร์ที่โทรมาก็มาจากห้องพี่ เขาก็วาง เหมือนกับเขาก็งงๆๆ น่ะที่เคาร์เตอร์ เลยคิดว่า
เอาว่ะคลุมโปงแล้วหลับเดี้ยวเพื่อนก็มา ซักพักโทรศัพท์มาอีก ดังนานอยู่ครึ่งชั่วโมง
ผมโมโหมากเลยดึงสายออกแล้วหลับ ต้องบอก่อนว่าไฟในโรงแรมเป็นไฟสีส้มแบบระบบค่อยๆๆหมุนแล้วไฟจะรี่ลง
ผมนอนคลุมโปงอยู่ซักพักน่ะ ไฟในห้องค่อยๆๆรี่ลง รี่ลงเรื้อยๆจนจะมืดอยู่แล้วอีกนิดเดียว
ผมทนไม่ไหสจริงๆๆเลยลงไปรอเพื่อนชั้นล่างที่ร็อบบี้ เพื่อนกลับมาผมเลยบอกไปว่า ย้ายโรงแรมเหอะ
ที่นี่มันแปลกๆเพื่อนบอก ตี 4แล้วริว ไม่ต้องย้ายแล้ว เลยบอกว่าย้ายห้องละกัน
ชั้นเดียวกันแต่คนละหห้องก็ไม่เจออะไร พอเช้าไปกินข้าวราดแกงกัน เลยเดินไปหาป้าแม่ค้า
เลยหลอกๆๆถามว่าป้าโรงแรมนี่มันแปลกๆๆมั้ยป้า ป้าบอกแปลกยังไงละ คือผมนอนชั้นบนสุดอ่ะป้าแปลกๆๆ
ป้าหัวเราะเลยนน่ะ ป้าบอกหลายคนแล้วที่โดนแบบเราอ่ะ ป้าเลยเล่าให้ผมฟังว่าโรงแรมนี่เคยไฟไหม้ มี 3แม่ลูก
โดนไฟคลอกตาย ในห้องที่ผมพัก นั้นคือคำตอบที่ผมได้รับจากปากของป้า ตอนนั้นผมเข่าอ่อน ทรุดเลยจริงๆๆ
ครั้งแรกในชีวิตที่ได้เจอ