เมื่อวันจันทร์ผมไปจตุจักรกับเพื่อนครับกะจะไปซื้อกุ้งให้ลูกๆ ที่พี่เดียให้มา พอดีผมไปเดินเล่นที่ตลาดปลา(พอดีวันจันทร์ตลาดจตุจักรปิด) ผมก็ไปเจอร้านขายอาหารสดก็กะจะบอกแม่ค้าว่าจะซื้อกุ้งแต่ผมเหลือบไปเห็นถุงไส่กุ้ง
!โอ้โห มันจะตายหมดแล้วนี่นากว่าจะเอาไปถึงบ้านคงม่องหมดแล้ว เพื่อนก็เลยแนะนำว่าให้ลูกปลานิลกินจะดีกว่าเพระมันตายยากกว่ากุ้งและตัวเล็กกว่ากุ้งอีกแถมยังทำให้สีสวยขึ้นเพระมันว่าน้ำเร็วทำให้ปลาต้องว่ายตามทำให้เลือดสูบฉีด ผมฟังเพื่อนแนะนำก็คิดว่าเออก็จิงของมันแต่ผมไม่ทันคิดว่าปลามีก้างก็เลยลองซื้อมา20บ.พอเอาก
ลับบ้านลูกๆก็ลุกลี้ลุกลนอยากกินอาหารสดใจจะขาดผมเห็นดังนั้นก็เลยเปิดถุงจัดแจงลองให้มะนกินดูก่อน1ตัว!อู้หูลูกปลานิลยังไม่ทันได้ว่ายเลย ไอ้อ้วนลูกคนโตของผมกระโจนเข้าไส่ปลานิลหายไปในพริบตาผมเห็นดังนั้นเลยจัดแจงใส่ไป10กว่าตัว หมดครับ พอมันอิ่มผมก็เลยไส่ให้ลูกๆตัวอื่นกิน ผ่านไป1วันผมเห็นตัวใหญ่อ้าปากพะงาบๆ ผมก็คิดว่ามันคงไม่เปนไรเดี๋ยว ก็หายเพระเห็นว่าตัวเล็กไม่เปนไรตัวใหญ่ก็น่าจะไม่เปนไรเหมือนกันแต่พอตกดึกผมนั่งดูหนังอยู่ จู่ๆแม่ก็วิ่งขึ้นมาแล้วบอกว่าไอ้อ้วนนอนแล้วผมก็ไม่รู้จะทำไงเพระเป็นมือใหม่ ก็เลยลองโทรถามพี่ หนึ่ง มหาชัย พี่เขาบอกว่าปลานิล คงไปติดส่วนไดส่วนหนึ่งของตัวมัน พี่หนึ่งก็ไม่รู้จะทำไงพี่หนึ่งก็เลยให้เบอร์พี่เอกมา ผมก็รีบโทรไปหาพี่เอกพี่เอกบอกว่าโทรมาช้าไป แต่ก็ให้ลองเอาไส่อ่างแล้วเปิดอ๊อกแรงๆ ผมรีบทำตามแต่มันสายไปผมเห็นมันหงายท้องลอยแล้วก็เลยร้องให้ซักพัก ก็นำไอ้อ้วนไปฝังอย่างดีแล้วก็สัญญากับตังเองว่า จะไม่ซื้ออะไรมาลองสุ่มสี่สุมห้าอีกแล้ว
ผมต้องขอโทษพี่เดียจริงๆ ครับมันมาอยู่กับผมได้แค่ 3 เดือนก็จากผมไปแล้วต้องขอโทษจริงๆ