วันนี้ได้มีโอกาสไปเยี่ยมเยียน...บ้านเพื่อนของเราๆ...พี่..น้อง..ของเราคนหนึ่ง...ที่ได้มีโอหาสรู้จักกันในบ้านหลังนี้...ก่อนไปก็โทรไปนัดหมายล่วงหน้าแล้วนะ...แต่วันนี้น้องเขาทำงาน...ก็ยังยินดีให้เราได้ไปเที่ยวชมปลาสวยๆ...ที่บ้าน...(ถือโอกาสไปเยี่ยมปลาที่เคยเป็นของเราด้วยแหละ...คิดถึงมัน...เห็นแล้วเสียดายมาก...อยากซื้อคืน...สวยโคตร...) ...ไปถึงก็ไม่เสียดายเวลาเลยครับ...มีบางสิ่งบางอย่างที่ในสังคมนี้ได้ขาดหายไป...นั่นคือ...อัทธยาศรัยไมตรีที่ดี...และน้ำใจ...ที่ได้รับจากผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่ง...ต้อนรับดี...เสียดายไม่ได้เจออีกท่านหนึ่ง....ซึ่งเคยเจอก่อนหน้านี้แล้วครั้งหนึ่ง..

ก่อนกลับบ้าน...ก็อดใจไม่ได้ที่จะขอซื้อ...ลูกปลา...Texas...ไปลุ้นดูสักจำนวนหนึ่ง...(ไม่บอกว่ากี่ตัวนะครับ...เอาเป็นว่าก็พอได้เลือกไว้ลุ้นบ้างอ่ะครับ)....แต่ท่านผู้ใหญ่ใจดีท่านนั้นก็ไม่คิดเงินผมสักบาทเดียว....รู้สึดเกรงใจมาก...เพราะดูจากปลาที่เลี้ยงเป็นจำนวนมากแล้ว...ค่าน้ำ...ค่าไฟ...ค่าอาหาร...เดือนนึงคงตกหลายตังค์....ไว้โอกาสหน้าคงต้องไปอุดหนุนใหม่....อีกครับ....

เออ! พร่ามมาตั้งนานยังไม่ได้บอกชื่อเลย...ว่าที่ผมพูดถึงนี่คือใคร....

คือน้อง Nuttor และแม่คุณ Nuttor นี่เองครับ...เพื่อนๆ..พี่ๆ..น้องๆ..ที่เคยรู้จัก...หรือเคยไปเยี่ยมเยียนมาแล้ว...คงรู้สึกเช่นเดียวกันใช่ใหมครับ....


ขอขอบคุณอีกครั้งครับ......