จากที่ทุกๆปีเราได้ลอยกระทงด้วยกันทุกปี ไม่เคยมีปีไหนที่ไม่ไปลอยด้วยกัน ความผูกพันย่อมมี ที่ใดมีเธอที่นั้นทีฉัน เรียนก็เรียนด้วยกัน แต่เมือต้นปีที่ผ่านมาเธอจากไปอย่างสงบ ณ รพ.พญาไท ด้วยโรคมะเร็งในเม็ดเลือด เธอบอกให้ผมดูแลตัวเองให้ดี เธอต้องมีอนาคตอย่าปิดตัวเอง
กำมือผมไว้แน่น บอกกับผมประโยคสุดท้ายอยากกินฉำก๊วยข้างล่างผมลงไปซื้อให้ พอขึ้นมาเท่านั้นครับแพทย์กำลังถอดถุงเลือด+น้ำเกลือเครื่องช่วยชีวิต ผมไม่รู้ว่าผมผิดหรือเปล่าแต่ที่รู้ผมไม่สามารถอยู่กับเธอจนวินาทีสุดท้าย การสูญเสียครั้งนี้ไม่สามารถเรียกคืนได้ เพราะถ้าเลิกกันธรรมดายังพอแก้ตัวปรับปรุงตัวแล้วกลับมารักกันได้ ผมอิจฉาทุกๆคนนะครับที่มีแฟนอยู่ขณะนี้
ปล. ลอยกระทงปีนี้มีแค่ผมคนเดียวที่ยังคงรอแฟนอยู่ที่เดิมจนเช้าวันรุ่งขึ้น