และแล้วปีใหม่ 2546 /2003 ก็มาเยือนพร้อมลมฝนกลางหน้าหนาว
อากาศเมืองไทย พศ นี้แปรปรวนได้ปานนั้น สงสารคนมาแอ่วเมือง
เหนือ กะโต้ลมหนาวบนดอยอินทนนท์ ต้องเปียกปอนฝนฉ่ำเย็นไป
ตามๆกัน อากาศน่านอนมากกว่าน่าเที่ยว เลยยึดหมอนนอนดูปลาทั้ง
วันสบายกาย สุขใจเสียจริงเชียว
แต่มีเหตุให้ต้องเดินทางไปเมืองรถม้าตามประเพณีรวมญาติที่มีทุกปี ด้วยอี่แม่ข้าเจ้า อยู่ที่นั่น เนื่องจากเป็นถิ่นบิดรมารดา บรรพบุรุษต้น
ตระกูลอยู่อาศัยมาช้านาน

ไหนๆก็ไปเยือนถิ่นไทยงามแล้ว เลยถือโอกาสแอ่วร้านปลาเมืองลำปาง
บุญอุ้มสมให้ไปพบอโรเงิน 7 นิ้วตัวหนึ่งที่ร้านเชิงสะพานรัษฎา
สะพานเก่าแก่ข้ามน้ำวังคู่บ้านคู่เมืองมาช้านาน สบตากับแว่บแรกก็
เกิดอาการ ปิ๊งๆๆๆๆๆ ด้วยความสวยถูกใจ ราคาที่บอก 500 บาท
ถ้วน (ที่ต้องย้ำว่าถ้วนเพราะอู้ภาษากำเมืองลำปางก็แล้วอี่ปี้ยังต่อบ่ได้
ซักบาทเลยนะอ้าย)
ปลาก็ถูกใจ ราคาก็พอจ่ายได้สบายๆ ไม่ต้องอิดเอื้อนคิดมาก
แถมปรึกษาคนข้างๆก็เห็นดีด้วยในความสวยสะดุดใจ
ในเมื่อปิ๊งแล้วต้องเอามาครอบครองให้จงได้ จึงจ่ายตังค์ไว้
บ่ายๆจะกลับเชียงใหม่ค่อยมารับเจ้าเดินทาง พากันข้ามขุนตาน
สู่ดินแดนนครพิงค์ศรีเชียงใหม่บ้านข้าเจ้าปัจจุบัน

พอมาถึงก็เป็นปัญหาเพราะไม่มีตู้ใบใหญ่ให้อยู่อาศัย
เนื่องด้วยตู้ 70 ซึ่งใหญ่ที่สุดในบ้านถูกฟรอน 20 กว่าชีวิตยึดครอง
จึงต้องอยู่ในกล่องโฟมเสียหลายวัน ขออภัยทีนะเจ้า
ใจจริงไม่เคยคิดอยากเลี้ยงปลามังกร ไม่ใช่ไม่ชอบ เพราะชอบปลา
ทุกชนิด แต่เพราะทราบดีว่าเป็นปลากินเหยื่อ และตั้งใจแล้วว่า
ต่อนี้ไปจะไม่ให้สิ่งที่ยังมีชีวิตกับปลาอีกแล้ว
เพราะมีแต่เรื่องร้ายๆ สุขภาพย่ำแย่ตลอดปีที่ผ่านมา
(อันนี้เป็นความเชื่อส่วนตัว อย่าหมั่นไส้กัน)
พอดีฟังใครๆว่ามังกรเงินกินอาหารเม็ดได้ ที่ร้านก็ยืนยันว่ากินได้
จริงๆ กินให้ดูเห็นๆเลยตกลงใจเป็นเจ้าของมังกรเงินตัวแรกในชีวิต
เป็นของขวัญปีใหม่ให้ตัวเองเสียเลย

พอเซ็ทตู้เรียบร้อย ย้ายอยู่บ้านใหม่ เห็นท่วงท่าว่ายสง่างามของเจ้า
มังกรเงินแล้ว ก็เกิดหลงใหลขึ้นมาทันที เลยนึกชื่อได้ว่า \"เจ้าน้ำวัง\"
กินอาหารเม็ดเก่งเหลือหลาย อีกสักพักจะให้ชิมเนื้อหมู ไก่ ในตู้เย็นนะ

ขอต้อนรับ \" เจ้าน้ำวัง \" สู่ลุ่มน้ำปิงด้วยรักและอบอุ่น