เนื่องด้วยเมื่อช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาผมมีโอกาศได้ไปเดินดูปลาอโรวาน่าที่ตลาดซันเดย์ โดยวันนั้นตั้งใจจะซื้อทองมาเลย์สักตัวหนึ่งผมได้เข้าไปดูปลาทองมาเลย์จากหลายๆร้านที่มีปลาชนิดนี้ขายทุกๆร้านที่ผมเดินเข้าไปดูก็ให้ความรู้รายละเอียดเกี่ยวกับปลาชนิดนี้เป็นอย่างดี คนขายยิ้มแย้มให้กับคนที่เข้าไปเดินชมปลาในร้านถึงจะไม่ซื้อเลยก็ตาม(ก็แน่ล่ะครับปลาราคาไม่ใช่ถูกๆก็ต้องดูกันหลายๆที่หน่อย) ผมเดินเข้าเดินออกอยู่หลายร้านมากก็มาเจอปลาทองมาเลย์อยู่ที่ร้านหนึ่งซึ่งผมคิดว่าปลาตัวนี้แหล่ะตรงสเป๊คผมทุกอย่าง ใช่เลย... ในใจผมก็นึกไว้แล้วว่าจะเอาตัวนี้แหล่ะ แต่สิ่งที่ผมไม่คาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้น คือย่างก้าวแรกที่ผมเดินเข้าไปดูปลาในร้านคนขายที่อยู่ในร้านมองผมแบบมองหัวจรดเท้าแล้วทำสีหน้าเซ็งๆใส่ผม แต่ผมไม่สนใจอะไรเพราะมัวแต่ไปสนใจเจ้าปลาในตู้มากกว่า ระหว่างที่ยืนดูอยู่นั้นตัวผมเองก็ได้ถามคนขายเกี่ยวกับข้อมูลของปลาตัวนั้น แต่ท่าทีของคนขายผู้นั้นที่คุยกับผมเป็นแบบถามคำตอบคำ...ดูเหมือนไม่ค่อยจะเต็มใจตอบซักเท่าไหร่ เหมือนประมาณว่าถ้าจะซื้อจริงๆเดี๋ยวนั้นค่อยมาถามแล้วกัน ถ้าไม่ซื้อก็อย่าถามอะไรประมาณนี้ครับ ผมเกือบจะเอาปลาตัวนั้นแล้วล่ะครับ ถ้าคนขายในร้านไม่มองผมด้วยสายตาไม่พอใจออกไปทางดูถูกนิดหน่อย ผมก็เลยเดินออกจากร้านไปซะเดี๋ยวนั้นเลยเพราะว่าอารมณ์เริ่มขึ้นแล้ว ในวันนั้นที่ผมไปดูปลาในร้านที่ว่า ผมแต่งตัวใส่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะฟองน้ำ ก็คงจะเหมือนกับเพื่อนๆแล้วก็คนอื่นๆที่ไปเดินJJกันแต่งตัวสบายๆเพราะว่าอากาศมันร้อน ไม่รู้ว่ามีเพื่อนๆในนี้โดนเหมือนผมหรือเปล่าที่เข้าไปดูปลาในร้านอโรวาน่าแล้วเจอท่าทีของคนขายแบบนี้ ผมไม่เข้าใจเลย หรือว่าคนที่จะเข้าไปดูปลาในร้านได้ต้องใส่สูทผูกไทค์เลยหรือเปล่า...ที่ผมมาเล่าให้พี่ๆเพื่อนที่บอร์ดนี้ฟังไม่ได้ต้องการที่จะว่าร้านปลาร้านนี้ให้เค้าเสียหายนะครับ แต่มันเป็นความจริงที่คนเราคิดจะขายของแล้วอย่างๆน้อยควรจะให้เกียรติลูกค้าบ้างเพราะเขาไม่ได้มาขอฟรีๆ แล้วยิ่งเป็นร้านขายปลาราคาสูงขนาดนี้ด้วยแล้ว ผมยอมรับนะว่าในร้านที่ว่านี้มีปลาสวยๆอยู่หลายตัวเลยทีเดียว แต่มาเจอคนขายแบบนี้ไม่ไหวเลยครับเสียความรู้สึกมากๆ ร้านที่ว่านี้ก็เป็นร้านสาขาที่สาขาใหญ่เป็นฟาร์มแถวพัฒนาการครับ แต่ผมไม่ขอเอ่ยชื่อร้านแล้วกันนะคร้บ