ตั้งคำถามกับแสดงความคิดเห็นมาพอสมควร ผมก็อยากจะแนะนำตัวให้เพื่อนๆ พี่ได้รู้จักนะครับ

ผมชื่อ---ฟา----นะครับ อายุ13 ปัจจุบันศึกษาอยู่ที่ร.ร.สารสาสน์เอกตรา ชั้น ม.2 บ้านอยู่แถวถ.จันทน์ครับ

ผมเป็นคนหนึ่งที่คลั่งไคล้ปลาอโรวาน่ามากๆ(เพื่อนหาว่าบ้า....) ผมเริ่มเลี้ยงปลาตอนประมาณ8ขวบ จำได้ว่าแม่เอาปลาหางนกยูงมาเลี้ยงในบ่อ ผมก็ได้ช่วยเลี้ยง จนเกิดความชอบในปลาสวยงามขึ้นมา พอได้ไปจตุจักรเป็นครั้งแรก ผมก็ยิ่งชอบขึ้นไปอีก แรกๆก็ซื้อปลาต่างๆมาเลี้ยงไว่ในตู้6เหลี่ยมเล็กๆ เลี้ยงได้แป็บเดียวก็ตาย พอตายก็ซื้อมาใหม่ เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ พอได้ซื้อหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงปลามาอ่าน ผมก็เลี้ยงได้นานขึ้น ผมได้เห็นนิตยาสารแฟนซีฟิชเป็นครั้งแรก ก็ขอแม่ซื้อมาอ่านดู ก็ได้ความรู้มากขึ้น จากนั้นมา ผมก็ได้ซื้อ(ขอแม่ซื้อ)นิตยาสารต่างๆมาอ่านจนเต็มบ้านไปหมด

ผมได้ไปเดินจตุจักรกับซันเดย์บ่อยๆ เวลาเจอร้านอโรวาน่าก็จะเดินผ่านเสมอ(ตอนนั้นยังไม่เห็นถึงความสวยงามของอโร) พอเดินไปเดินมา ดูไปดูมา ก็เกิดความชอบขึ้นมาทันที จากนั้นผมก็เริ่มศึกษาเกี่ยวกับปลาอโรวาน่าเรื่อยมา

หนึ่ง ผมได้ซื้อ(แม่ซื้อ)ปลาไตรทองมา3ตัว(ตัวเล็กกว่าปลายนิ้วก้อย เลี้ยงไปเลี้ยงมา มันก็กัดกันตายเหลือแค่ตัวเดียว ก็เลี้ยงมันมาจนคับตู้6เหลี่ยม ช่วงนั้นบ้านใหม่ของผมกำลังจะสร้างเสร็จ ผมจึงคิดว่าจะเปลี่ยนตู้ให้เจ้าไตรทอง(แม่ตั้งชื่อให้ว่าเฮ้าเจี้ยะ)เป็นตู้48นิ้ว แม่ก็ตกลง

ผ่านไปไม่นาน เจ้าเฮ้าเจี้ยะก็ตาย.....ผมเสียใจมากจนร้องไห้(ตายแบบไม่รู้สาเหตุ ช่วงนั้นกำลังทาสี สงสัยช่างสีคงจะไปทำอะไรกับมัน) มันเป็นปลาที่ผมเลี้ยงได้มานที่สุด(ในขณะนั้น)

ผมก็ได้เลี้ยงปลาฉลามปากเป็ดต่อ ผมชอบมากๆ เวลามันกินอาหาร แต่ก็มาตายเพราะกระโดดเข้าช่องกรองข้างตู้ แหลกที่ตอนนั้นไม่ได้เสียใจมาก แต่เสียดายมากกว่า(เลี้ยวได้นานกว่าเฮ้าเจี้ยะ ประมาณ11เดือน ยาว1ฟุต)

ต่อมาผมคิดว่าจะไม่เลี้ยงปลาอย่างอื่นอีกแล้ว เลี้ยงปลาอโรที่ผมชอบดีกว่า แต่ตอนนั้นพ่อแม่ยังไม่เห็นด้วยกับผม ตู้48นิ้วนี้ก็เลยว่างปล่าว จนกระทั่งพ่อแม่อณุญาต(กว่าจะยอมให้เลี้ยง ตู้48ของผมว่างอยู่นานพอสมควรเลยทีเดียว)ผมก็พาพ่อไปซันเดย์เป็นครับแรก ผมก็พาพ่อไปดูที่ร้านแพนด้าที่เซเว่นเดย์ เจ้าของร้านก็พรรณนาถึงอโรว่น่าไฮแบ็คของเขา จนพ่อผมจะให้ผมเลี้ยงไฮแบค(ตอนแรกให้แต่เขียว)แต่ท่านแม่ก็สั่งห้ามอย่างเด็ดขาด

ตอนนที่ผมกับแม่ไปเลือกซื้ออโรเขียว ผมกะว่าจะเอาของร้านต้นไม้น้ำ(เพราะมีคุณภาพและผมไปดูบ่อยจนเขาคิดว่าผมจะซื้อ)ร้านนี้ดันไม่เปิด(ผมไปวันพุทธครับ)ปกติร้านนี้จะเปิดทุกวันครับ แต่วันนั้นเขาไปรับปลาจึงไม่ได้เปิด
ผมก็เลยดูร้านอื่น เห็นร้านใหญ่อยู่ร้านนึง(ร้านไทยเฉี่ยนหวู่)ก็เลยลองไปดู เห็นอโรเขียวอยู่8ดัว เลือกอยู่นานก็ตัดสินใจเอาตัวที่3 แม่ผมมัดจำไว้500เล้วกลับบ้าน

วันรับปลา ผมไปดูร้านต้นไม้น้ำอีกครั้ง(เป็นครั้งสุดท้าย) เห็นอโรเขียวที่เขาเก็บไว้ให้ผมอยู่3ตัว สวยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยครับผมลองหยอดจิ้งหรีด
(ก่อนเข้าร้านผมได้แอบหยิบจิ้งหรีดจากร้านอื่นมา1ตัว) ลงไป อู้หู มันกินมันส์มากๆเลยครับ ราคาถูกกว่า สวยกว่า แถมใหญ่กว่าอีก เจ้าของร้านถามว่าเป็นไง ผมก็ไม่ได้ตอบ
แม่จึงบอกเขาว่าขอไปห้องน้ำก่อนแล้วจะกลับมาดู แล้วผมกับแม่ก็เดินไปร้านไทยเฉี่ยวหวู่

ระหว่างเดิน ผมก็ได้แต่นึกเสียดายที่ทำไมผมต้องใจร้อนรีบจองด้วย จะยกเลิกก็ไม่ได้แล้ว พอถึงร้านไทยเฉี่ยวหวู่ เจ้าของร้านก็ยืนยิ้มรออยู่แล้ว ก็ไห้เขาจับปลาเข้าถุงเลย
ก็นั่งแทคซี่กลับบ้านด้วยความเสียดาย แต่พอดูปลาในถุงก็คลายความทุกข์ไปได้มากเลยครับ เจ้าอโรเขียวตัวนี้ไม่ตื่นคนเลยครับ ขนาดอยู่ในถุงยังว่ายมาหาผมเลย

ตอนนี้ผมได้เลี้ยงเจ้าอโรเขียวตัวนี้มา 2 เดือนแล้วครับ จากขนาดแรกพบ3นิ้ว เพียงเดือนเดียว ก็เป็น7.5นิ้ว ช่วงเดือนที่2นี้มันไม่โตเลยครับ อาจเป็นเพราะช่วงหนึ่งผมอดอาหารมัน2อาทิตย์ก็เป็นได้เจ้าตัวนี้ได้ชื่อว่าเป่าเป้ย(แปลว่าของรักของหวง ของมีค่า)ชื่อนี้น้าผมเป็นคนตั่งให้ครับ เจ้าเป่าเป้ยกระโดดเก่ง ไม่ใช่โดดเพราะความตกใจนะครับ แต่โดดเมื่อเห็นหยดน้ำ แมลง และอื่นๆอยู่บนคานตู้ หัวจึงมีลอยสีขาวๆเต็มเลยครับ

ตำหนิของเป่าเป้ยคือปากยื่นครับ(ผมไม่เคยเห็นอโรเขียวปากยื่นเลย)แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ เป่าเป้ยเป็นปลาที่มีการพัฒนาช้ากว่าตัวอื่นในขนาดเท่ากันครับ คือ เนื่องการแตกของก้านครับหางจาก2เป็น4นี่ตัวอื่นเขาแตกกันครบทุกก้านแล้ว แต่เจ้เป่าเป้ยพึ่งแตกแค่4-5ก้วนเอง จึงทำให้หางดูเล็กกว่าตัวอื่นครับ

เจ้าเป่าเป้ยมีเพื่อนเป็นปล่ตะเพียน3ตัวกับซัคเกอร์1ตัวครับ ช่วงแรกๆเจ้าเป่าเป้ยชอบเล่นกับปลาตะเพียนมากเลยครับ ทั้งเล่นทั้งกัดจนปลาตะเพียนเกร็ดอย่างกับข้าวโพดที่ถูกกับเป็นบางที่เลยครับ ตอนนี้ เจ้าเป่าเป้ยเลิกสนใจเพื่อนๆแล้ว แต่ปลาตะเพียนก็ยังถูกปลาซัคเกอร์กัดจนเกร็ดหลุดอยู่เสมอ(หลุดทุกวันเลยครับ)

ถึงเจ้าเป่าเป้ยจะไม่ให้อโรที่สวยเลิศไปซะทุกสิ่ง แต่ผมก็รัก...และจะเลี้ยงมันให้ดีที่สุดครับ