ผมยอมรับว่าผมเองเป็นคนที่ไม่มีระเบียบวินัยในการดูแลปลาทองน้อยตัวจิ๋วที่เพิ่งลืมตาออกมาดูโลกสักเท่าใดนัก โดยเฉพาะกับเรื่องที่ต้องหาอาหารให้เขา คุณ ๆ ก็ทราบกันดีว่าปลาทองเล็ก ๆ ต้องใช้พวกตัวอ่อนไรทะเล หรือไม่ก็ไรน้ำจืดตัวเล็ก ๆ เท่านั้น แล้วมันก็หายากเสียด้วยสิ โดยเฉพาะกับคนไม่ประสา คนที่เป็นมือใหม่หัดเลี้ยงอย่างผม

แล้วเรื่องก็เกิดขึ้นเมื่อผมเริ่มเห็นปลาทองตัวน้อยเริ่มกินกันเอง เริ่มกินขี้ตัวเอง กินอาหารปลาเก่า ๆ หมักหมมที่นอนก้นตู้ จนวันหนึ่งผมก็โยนหนอนแดงแช่แข็ง 1 ก้อนลงไปในบ่อปลาเพาะ โอ ! ช่างได้รับการตอบรับที่ดีมาก ไม่ทราบว่าเพราะหิวหรืออะไร แต่ปลาทองน้อยแต่ละตัวรีบลากหนอนไปกินกันคนละตัวทั้ง ๆ ที่หนอนแดงก็ใหญ่กว่ามันมาก

ปัญหามันอยู่ที่ตรงนี้ครับ ! วันนี้ครบรอบสามวันที่ให้หนอนแดงครั้งที่แล้ว ด้วยความประหลาดใจว่าเหตุใดที่ปากของปลาทองตัวน้อยจึงยังมีหนอนแดงอยู่อีก เลยส่องดูใกล้ ๆ แล้วผมก็เห็น ...

หนอนแดงที่เจ้าปลาน้อยคาบไว้ มันยาวเข้าปากแต่ปลายของมันกลับทะลุออกมาทางเหงือกอีกข้าง เป็นที่น่าสยดสยองมากครับ ใจผมคิดว่า มันคงต้องเจ็บมากแน่ ๆ แต่ผมเองก็หาสาเหตุไม่ได้ว่าทำไมจึงเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ได้ เพราะปกติเหงือกปลาที่มีหน้าที่กรองอากาศในน้ำ มันควรถูกปิดด้วยกล้ามเนื้อซี่เล็ก ๆ ไม่ใช่รึ

แต่คิดนานไม่ได้ ผมจึงค่อย ๆ ตักมันขึ้นมา พยายามเอานิ้วโต ๆ กดปลายหนอนแดงข้างหนึ่งไว้ แต่ไม่เป็นผลเท่าใดนัก จึงต้องเปลี่ยนจากนิ้วเป็นปลายเล็บ กดให้มั่น แล้วเอาปลายเล็บอีกข้าง ดึงหนอนออกจากปากน้องปลา มันทุลักทุเลน่าดูชม (แต่ไม่น่าชมเท่าไหร่) ...

พอหนอนออกจากปากเจ้าปลาน้อย ผมเห็นมันนอนหอบสักพัก ใจก็เฝ้าขอพรให้มันรอดเถอะ สักพักมันก็หายใจเป็นปกติ ผมแอบลอบเห็นแววตาขอบคุณของมันอยู่ในที แล้วผมก็ปล่อยมันลงน้ำตามเดิม แต่ก็สังเกตเห็นรอยแดง ๆ ผ่านผิวหนังของมันที่ยังไม่มีสีมาปกปิด

นี่ละครับ เรื่องราวของหนอนแดงในปากปลาน้อยในวันนี้ !!!!